«یکی از شبهایی که از دیرباز مورد احترام مردم ایران زمین بوده و آن شب را جشن میگرفتهاند و گاهی تا بامداد به سرور و شادمانی میپرداختند، شب چلّه یا یلداست. در این شب که از سپیدهدم تاریخ تا امروز برای ما به یادگار مانده است، از نظر ایرانیان نحس بود (جهان فروری) علاوه بر این که مردم ایران در سرمای زمستان از دیدار خورشید محروم بودند، بنابر عقاید مذهبی میپنداشتند که این شب، طولانیترین حملة اهریمن را در بردارد و چون فردای آن شب روشنایی غالب میشد و روز طولانیتر میگشت، مردم برای دفع نحوست آن شب و بازآمدن خورشید در فردای آن شب به شادی مینشستند و گرد هم به دور آتش جمع میشدند و در انتظار بر آمدن خورشید و در واقع زایش دوبارة آن بودند که نحوست شب دراز را با تولّد خود از میان میبرد. اوّلین کسی که در اینباره سخن گفته است، ابوریحان بیرونی است که این روز را میلاد اکبر نامیده است. بعدها این شب و روز با میلاد حضرت عیسی مسیح در هم آمیخت و با مسیحیان سریانی به ایران بازگشت و یلدا نامیده شد.» کتاب حاضر درباره پیشینة شب یلدا با استناد به مقالات و منابع مختلف در سه فصل تدوین شده است.